In Mongolie 2

27 juli

Vanochtend de familie gedag gezegd. De vader hield nog een klein toespraakje om ons alle goeds te wensen voor de reis en moeder gooide ons nog wat lepels melk achterna. Toen gingen we.
Vandaag 78 kilometer gereden. Dat lijkt niet veel, maar over wegen vol kuilen en dwars door riviertjes is het een heel eind. Onderweg wel even een tijdje gestopt in een dorp. Daar  was internet, dus konden we eindelijk weer ons weblog updaten. Ook nog wat boodschappen gedaan.  Nu zijn we in een flink kamp met tenten, een restaurant en een warme bron. Heerlijk een uurtje uitgeweekt in het hete water. En douchen in plaats van water uit de fles, een schoon toilet in plaats van het heuveltje achter het huis en scheren is ook wel lekker na twee dagen.  Het giet nu wel flink. Laten we hopen dat het morgen wat beter weer is, want met dit weer hier rijden lijkt me geen pretje.

28 juli
Het heeft de hele nacht hard geregend. De tent was deze keer gelukkig niet lek, Om zes uur ’s morgens werd onze kachel zelfs aangestoken om het lekker warm te maken. Echt luxe!
Om half  negen komt onze gids met de mededeling dat onze volgende bestemming onbereikbaar zijn en stelt voor nog een dag langer op deze plek te overnachten. We zien dat niet zo zitten, want de plek is nogal afgelegen en buiten de ‘ Hot Spa’ is er met regen niets te doen. Bovendien is het alles behalve zeker dat het weer morgen beter is en dan moeten we echt vertrekken om op tijd in Ulanbataar te zijn.  We stellen voor om  direct naar Karkhorin te rijden waar we dan een dag eerder dan gepland aankomen en vervolgens naar Ulanbataar door te rijden. De gids waarschuwt dat de weg moeizaam zal zijn maar stemt toe omdat we met meerdere auto’ s kunnen vertrekken.
Terwijl we de parkeerplaats bij het Gerkamp willen afrijden, rijden we ons in de blubber vast. Na vele pogingen en vieze voeten van het duwen in de blubber lukt het eindelijk om ons busje eruit te trekken. Alle andere auto’s zijn inmiddels al weg.
We rijden al schokkend en glibberend over heuvels en door dalen terwijl het nog steeds regent. Het landschap blijft ondanks de regen en mist mooi en overal zijn beekjes en meertjes ontstaan door de vele regen. De rook stijgt uit de kachelpijpen van de gers.
Na een klein uur rijden naderen we de rivier(en) waarvoor de gids had gewaarschuwd. Met zoveel regen zal de stroming te sterk zijn en moetent we met tractors ter plekke door de rivier worden getrokken. We komen bij de rivier aan en schrikken van de breedte en stroming. De tractor is aan de overkant bezig om een bus, nog iets groter dan de onze, door de modder te trekken. We zullen eerst eens kijken hoe het deze bus vergaat als die door rivier wordt getrokken. De tractor maakt flink vaart,  rijdt de rivier door en de bus duikt met de neus naar voren er achter aan , lijkt even te zwemmen maar komt ook net zo snel weer uit het water. Operatie geslaagd!
In de bus zo’n tiental Belgen die de dag ervoor al waren blijven steken vanwege het slechte weer en uit nood bij een nomadenfamilie moesten aankloppen om voor de nacht onderdak te vragen.
De overtocht door de rivieren hebben ze niet al beangstigend ervaren.
Nu  zijn wij aan de beurt. De chauffeur heeft inmiddels wat watergevoelige onderdelen uit de auto gemonteerd, de uitlaatpijp dichtgeplakt en daar gaan we. We rammen nog bijna een boom doordat de tractor zo hard trekt en duiken dan de rivier in. Het water komt tot aan het raam maar het gaat allemaal heel snel en we zijn er zo weer uit. De tractor trekt ons verder door de modder  naar de  tweede rivier. Deze is weliswaar nog iets breder maar we zijn nu niet meer zo gespannen en durven de overtocht zelfs door een beregend raam te filmen.
Even later  worden we losgemaakt, de autodelen worden weer gemonteerd en de uitlaatpijp opengemaakt. De motor start in een keer. Klappen!
We rijden door al slippend en hobbelend, soms is de weg wat beter maar vaak moeten we gewoon door het gras rijden omdat de gewone weg vol modder en plassen ligt. We komen om vijf uur in de middag op bestemming aan. Het is nog steeds nat.
Bert is vanochtend met buikpijn en diarree opgestaan en deze tocht heeft hem natuurlijk geen goed gedaan. Hij duikt direct zijn bed in  Iedereen in de groep heeft er in meer of mindere mate last van. Iets van eten schijnt niet goed geweest te zijn. Ik hoop dat ik het niet krijg en  zal vanavond in elk geval een licht maaltje kiezen. Dit soort perikelen hoort nou eenmaal bij verre reizen. Ik hoop dat Bert morgen weer beter is.

29 juli
Ik heb gisteren de hele middag en avond in bed gelegen, alleen maar geslapen. Maar vandaag gaat het al weer beter, gelukkig maar, want ik was echt doodziek. Vandaag zijn we terug naar Ulaanbaatar gereden. Een heel eind, maar grootdeels over verharde weg. Soms zijn ze aan de weg bezig, dan moet je eraf, door het veld hobbelen en maar zien wanneer je er weer op kunt. Die chauffeur is trouwens fantastisch. Gisteren met die blubber moet hij dan echt zoeken wat de beste stukken zijn om te rijden. Is de weg te veel uitgesleten, dan blijft er water in staan en gaan ze er gewoon naast rijden. En dan krijg je weer een nieuwe weg. We kwamen ook een riviertje tegen, dat er daarvoor nog niet was. Toen kwam er iemand op een motor voorbij en werd er overlegd waar je er het best doorheen kunt. Soms zie je een uur niemand, maar op sommige stukken kom je best wel eens een auto of iemand op een motor tegen. Vandaag zagen we op een motor een man en achterop een vrouw die de baby de borst gaf bij ongeveer 70 km per uur zonder helm.
Nu zijn we in Ulaanbaatar. Mooi hotel naast een karoakebar waar Mongolen zich de longen uit het lijf zingen.