Battambang

Vandaag naar Battambang. Als je op de kaart kijkt zie je dat we eerst langs de noordkant van het Tonle Sap meer naar Phnom Penh gingen en dat we nu weer langs de zuidkant teruggereden zijn. Deze weg was in veel betere conditie dan de heenweg. Voor het grootste deel geasfalteerd, minder zanderig en minder hobbels dus. Het landschap is wat meer begroeid, nog steeds helemaal plat, maar tenminste groen i.p.v. bruin. De tv voorin de bus was ook heel gezellig. Cambodjaanse karaoke en soms leuke films, waarin de dames heel mooi waren en heel hoog en hard konden gillen. Dat deden ze dan ook erg vaak, want de heren waren meestal bezig om elkaar op de meest gruwelijke wijze om het leven te brengen. 
Bij aankomst op het busstation werden we belaagd door de tuk-tukchauffeurs. Tot nu toe nog niet zo meegemaakt in Cambodja. Ze zijn wel goedkoper dan in de andere steden waar we hier waren. Eén dollar voor het ritje naar het hotel en we hebben dezelfde man ook gelijk maar besteld om ons naar de bambootrain te brengen. Dat was best een eind en daar vroeg hij vijf dollar voor, heen en terug.
Dat treintje is hier een toeristische attractie en lijkt nu niet echt op het boemeltje van Enkhuizen naar Hoorn. Het zijn twee assen met wielen aan weerszijden en daar overheen ligt een soort vlonder met een benzinemotortje. Je tuft met een lekker vaartje over een rails die ooit vast wel eens ergens voor bedoeld is geweest en over het zelfde spoor tuf je weer terug. Aan het eind staan wat huisjes met mensen en vooral kinderen, die iets aan je willen verdienen. Als je een tegenligger tegenkomt wordt een van de treintjes afgebroken, vlonder en assen gaan in het gras en aan de andere kant wordt de boel weer opgebouwd. De ene rails sluit niet echt perfect aan op de andere, dus je zit lekker de hele weg te stuiteren op je kussentje. Gelukkig zijn ze hier niet zo snel met opknappen, want dan zou de lol er af zijn natuurlijk.