Naar Ko Chang

We hadden met onze reisorganisatie afgesproken dat een chauffeur ons naar de grens zou brengen en dat er aan de andere kant een andere, Thaise chauffeur zou staan die ons op zijn beurt zou brengen naar het stadje Trat. Daar moesten wij een bus nemen naar de pier, een ferry nemen naar Ko Chang en daar een tuk tuk nemen naar ons hotel. De Thaise chauffeur had echter zelf een huis op Ko Chang waar hij ook naar toe ging, dus regelde hij de overtocht voor ons en bracht ons tot voor de deur van het hotel. Een aardige meevaller dus. Nu valt iets regelen altijd erg mee hier hoor. Je hebt zó een bus of ander vervoer geregeld en er is altijd wel iemand die je wil helpen. 
De grens tussen Thailand en Cambodja is wel apart. De auto mag niet mee. Je moet eerst "uitchecken" bij de Cambodjanen. Dan wandel je een tweehonderd meter met je koffer en aan de andere kant moet je weer een inreis-formuliertje bij de Thais invullen, wordt er weer druk gestempeld en kun je door. Het gaat allemaal best vlot, tenminste bij deze grensovergang, maar zoals alles hier, is het een beetje een rommeltje. Kinderen fietsen gewoon die grens over. Overal taxi's die op klanten staan te wachten, jongens die de taak hebben om iedereen de weg te wijzen. En dan tussen die wanorde staat er gewoon een mannetje met een papier in zijn hand waarop geschreven staat: Lambertus. En dat is dan je chauffeur.