Florence

22 augustus 2013
Florence. Niet die in Italië, maar die in Oregon. Een klein stadje aan de kust. We hebben een schitterend huisje in de duinen voor drie nachten. Vanochtend liepen we naar het strand. Het was heel raar. De zon scheen al, maar toch lag er zo'n mist over het strand dat we maar lijnen in het natte zand hebben getekend om te weten waar we weer vanaf het water naar de duinopgang moesten lopen. Gelukkig, na een kwartiertje loste de mist op en werd het schitterend weer. Wel nog hier en daar van die flarden, maar dat maakte het alleen nog maar mooier. 
Het strand hier is zo goed als verlaten. In de duinen staan veel weekendhuizen, maar die staan tussen de bomen. Dus ook wij zien onze buren amper. De enige mensen die over het strand lopen, hebben (meestal) twee honden. Dagjesmensen komen hier niet zo veel, denk ik. Het weer is prachtig, maar de zee is ijskoud hier. Dus om te zwemmen moet je hier niet zijn. Ik las dat je pas een paar honderd kilometer onder San Francisco lekker in de zee kon zwemmen. Maar het strand en de natuur in het algemeen zijn hier schitterend. 
Vanmiddag gaan we nog even naar Florence. Nu moet je je van die "historische" stadjes ook weer niet al te veel voorstellen. Mijn indruk is dat de Amerikanen voornamelijk "langs de weg" leven. Daar staan de grote supermarkten, de tankstations, de fastfood restaurants  en al die andere winkels die je nodig hebt. In zo'n oud stadje als Eureka of Florence gaan Amerikaanse toeristen een beetje wandelen, ze bekijken de etalages van die gruwelijk dure kledingzaken, verschrikkelijke souvenirwinkels, galeries, delicatessenwinkels en gaan dan weer gauw terug naar de Burgerkings langs de hoofdweg om daar te gaan eten. Na zessen is zo'n stadje dan ook uitgestorven. Je ziet nog hoogstens een vreemde vogel rondhangen of iemand die vanuit zijn auto naar een restaurant loopt. Maar die zijn dan ook vaak wel gezellig en druk in de stad. Het is alleen meestal even zoeken.
Wij hebben voor vanavond twee grote t- bone steaks en eten gezellig in ons huis. Ze zeggen wel eens: Alles is groter hier. Nou, dat klopt, echt waar. De parkeerplaatsen bijvoorbeeld en de supermarkten. De eieren gaan niet per 10, maar per 12. Jus en melk in pakken van twee liter, potten pindakaas van 1,5 kilo. De shampoo in onze badkamer zit in flessen van 2 liter. Onsjes worst bestaan niet, je moet minstens een pond nemen, net als van boter. Een portie in een restaurant kun je vaak samen delen en dan zit je nog allebei vol. We zitten hier in het huis van een man alleen, maar als je de voorraad eten ziet in de koelkast en de kasten, dan kan daar een gezin met twee kinderen ruim een maand van leven, schat ik.