Mount Rainier

Vrijdag 8 augustus 2014
Gisteren voornamelijk gereden. Naar het Mount Rainier National park. Onderweg wilden we wel even de stad Olympia bekijken, want ze hebben zo'n kolossaal Capitol. Ze zijn de hoofdstad van de staat Washington, vandaar. We dachten in een drukke, grote stad terecht te komen met de bijbehorende parkeerproblemen, want we zijn wel op doorreis hė. Maar dat viel alleszins mee. We volgden de borden Capitol en na 5 minuten stonden we voor de deur. De parkeerplaats hadden we voor het uitzoeken. Een lieve mevrouw in de hal legde ons een en ander uit en later konden we meelopen met een rondleiding, die voor deze keer goed te begrijpen was, interessant en niet te lang. We zijn in de zalen geweest waar het House vergadert, de senaat en we waren zelfs in het kantoor van de gouverneur. Het was onverwacht nog leuker dan we verwacht hadden.
Vandaag dus het Nationaal Park in. Het is niet ver van ons hotel. Nou ja, hotel.. Het is een piepklein kamertje in een motel. Zo'n houten bergbeklimmersgeval dat je hier ook verwacht. Maar schoon, niets op aan te merken.
Mount Rainier komt soms tevoorschijn tussen de wolken en is geweldig indrukwekkend. Wat  hem zo gigantisch maakt komt doordat het één grote kale berg is met een witte besneeuwde top. En hij ligt in een gebied vol met naaldbomen en, durf ik eerlijk te zeggen, velden met de allermooiste wilde bloemen die ik ooit van m'n leven gezien heb. Het is hier twee maanden per jaar mooi weer en dan moet dus alles bloeien en zich vermeerderen. Velden vol prachtig blauw-witte lupines, witte lelies, beargrass en wat ik het mooiste vond: magenta paintbrusch. Zo heten ze echt en ze zijn ook inderdaad magenta van kleur. Er is ook een rode variant en die is haast net zo mooi. 
Alleen die top van die Mount Rainier. Die  zagen we natuurlijk op z'n mooist toen we op de terugweg waren.