Oekraïne 2013, deel 2

13 augustus 2013
Ja, ja, dat openbaar vervoer hier. Nou, vandaag had ik het een beetje gehad met het openbaar vervoer.  We gingen naar Alupka met een marschrutka. Dat  is een uur rijden en dan moet je in zo'n busje staan, zeg maar hangen, snikheet, hobbelig, nee, geen pretje. Terug denk je dan handig te zijn. Er zijn dan mensen die wachten de volgende bus, want dan sta je voorin de rij en dan zul je wel een zitplaats hebben. Dus wij sluiten ook keurig aan bij dat rijtje. Maar dan komt die bus en dan komen er nòg overal mensen vandaan. En dan wordt het een zooitje, je stapt in de bus en je hebt weer geen zitplaats. Nee, echt beleefd zijn ze niet hier. Maar ja, dat maakt het ook weer spannend en dan is het des te leuker als een meisje in haar beste Engels je een koekje en snoepjes aanbiedt, zoals ons dan ook weer gebeurde bij de wijnproeverij van Massandra. 
Het systeem was daar even wennen. Je moet eerst boven aangeven welke wijnen je wilt proeven, en wij kennen die natuurlijk geen van alle, dan ga je betalen en dan mag je naar de bar beneden, waar een mevrouw je de wijnen inschenkt, de hoeveelheid van een klein borrelglas, zeg maar. Maar als je er zo vier gehad hebt, dan voel je dat al aardig zitten. En als je er dan nog een paar bijbestelt, zoals wij, ga je lekker soezig de bus in, De wijnen zijn allemaal zoet, maar ook allemaal anders. Tokay-achtig, beetje Sauternes en een vleugje port bij sommige. De moeite waard dus, maar je kunt moeilijk twaalf flessen in je koffertje mee terug nemen. Dat is wel een beetje een probleem als je in de Oekraïne op vakantie bent.
14 augustus 2013
Vandaag met de trolleybus van Yalta naar Simferopol en vandaar 's avonds door met de trein naar Odessa. Met die bus was OK. Het schijnt de langste trolleybusrit van Europa te zijn. Het duurde ongeveer een uurtje of drie. Van Simferopol zie je niet veel. Het station ligt een eind buiten de stad. Naast het station is een klein park en dat wordt voornamelijk bevolkt door reizigers die op doorreis zijn. Die zitten of liggen daar met hun koffers en tassen. Het is hier namelijk hèt knooppunt van treinen en bussen op de Krim en het wachten op je aansluiting kan wel eens een paar uurtjes in beslag nemen. 
De treinreis naar Odessa vond ik persoonlijk geen succes. Om het kort te houden vermeld ik alleen dat de temperatuur in de wagon rond de dertig graden lag en dat de airco die niet veel lager kreeg. Integendeel, als de trein stopte, en dat deed hij heel vaak en lang, ging de ventilator uit, steeg de hitte tot saunahoogte en lag ik kleddernat in mijn bovenste bedje te wachten tot de trein weer zou gaan rijden en dat ding weer een beetje zou beginnen met blazen. Maar ach, soms vergat de machinist, of wie dan ook, het knopje om te draaien en bleef het tot het volgende station een graad of veertig, schat ik. En ik niet slapen natuurlijk, dat snap je wel.
15 en 16augustus 2013
Odessa is leuk! Misschien niet de stad met de meeste bezienswaardigheden, dat wint Kiev met vlag en wimpel, maar wel de stad met de gezelligste sfeer, tot nu toe dan natuurlijk. Prachtige boulevards met grote bomen, vol met terrasjes en restaurants. Soms ga je een hoek om en dan waan je je werkelijk in Parijs. In Yalta kon je vaak moeilijk kiezen als je ergens wilde eten. Daar heb je de "Stalovaya", dat is een soort kantine, de Mc Donalds, de Cenentano's, dat is een soort Subway maar dan met pizza. Dan zijn er de grote terrasrestaurants waar je kan eten onder het genot van vele decibellen popmuziek. Ja, en dan zagen we wel eens hier en daar een aardig terrasje, waar ook de kaart meer keuzes had dan pizza, sushi of shaslik, maar dan zat er echt geen hond in zo'n zaak en dat ziet er dan ook niet echt gezellig en uitnodigend uit. Maar eerlijk is eerlijk, soms viel het wel eens wat tegen, maar vaak ook was het ook heel goed. Maar het is even zoeken. 
En dat is het hier in Odessa dus absoluut niet. Straten vol met de leukste zaken, prachtige parkjes, gewoon om een ijsje te nemen en mensen te kijken. En dat blijft hier wel erg leuk. Hilarisch zijn natuurlijk poses die blijkbaar verplicht ingenomen moeten worden als je op de foto gaat. Om de beurt voor het beeld, voor het hek, naast de lantaarnpaal, een beetje dwars, één been iets gebogen, hoofd een tikkie schuin. Populair is ook de twee handen een soort van juichend in de lucht steken. En dan moet het model altijd even controleren of het goed genoeg is, anders gaat de sessie gewoon over. 
En dan zijn er  natuurlijk ook de omaatjes die groente en fruit verkopen, al zijn sommige wel meelijwekkend, zoals de vrouw in Yalta die elke dag op haar plekje zat, alleen maar met stukken puimsteen en houten knijpers. Ja, er zijn wel grote verschillen hier tussen arm en rijk. In Odessa vond ik een oude man die rondliep bij de Potemkintrappen, echt aandoenlijk. Hij liep met batterijen en fotorolletjes tussen de toeristen met hun peperdure, digitale camera's. Misschien deed hij het alleen om medeleven op te wekken en op die manier wat geld op te halen, maar zo snugger zag hij er niet uit. Ik weet het niet.
17 augustus 2013
Vannacht zijn we met de trein naar Lviv gereisd. De reis was best wel lekker. Redelijk geslapen ofschoon de trein wel en beetje sjofeler was dan de andere die we hebben gehad. Zo was er al geen trapje om in het bovenste bed te komen. Ja kijk, ik ben wel ontzettend lenig, maar zo lenig nu ook weer niet. Maar ik ben er toch wel op gejumpt als de nieuwe Yuri van Gelder. 
We deelden de coupé deze keer met een jong stel. Maar van enige conversatie was ook hier weer geen sprake. Zelfs een "hallo" of "bye bye" kan er niet af. Wij denken dan dat het komt omdat ze geen of weinig Engels spreken, maar als ik het bijvoorbeeld met een klein beetje Russisch probeer komt er meestal wel een antwoord, maar daarna komt er geen enkele reactie meer en ontwijken ze zelfs je blik. Wel zien we dat het tussen de mensen onderling ook zo gaat. Echt een gezellig kletspraatje in een winkel wordt niet gehouden, gedag zeggen als je een restaurant uitloopt, ook al ben je nog zo vriendelijk geholpen, vergeet het maar. Ja, 't is allemaal een beetje anders. Geen Engeland, meer Frankrijk. Maar dan nog drie keer erger.